24-08-2021 | Nieuws
Domein- of sectoroverstijgend samenwerken in de zorg en ondersteuning voor kwetsbare inwoners is ‘hot’. Op landelijk niveau hebben VWS en de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) dit thema hoog op de agenda staan en diverse experimenten zijn afgelopen jaren gesubsidieerd. Het doel is dat inwoners toegankelijke, passende en tijdige zorg en ondersteuning krijgen. En voor degenen die de zorg en ondersteuning geven: meer gemak, voldoening en werkplezier. In Bunnik zijn partners van Raedelijn in 2019 op eigen initiatief gestart met de voorbereidingen van een andere manier van werken, in eerste instantie rond/met oudere bewoners in kwetsbare situaties. Raedelijn heeft dit initiatief begeleid en in nauwe samenwerking is de aanpak vormgegeven. De eerste resultaten zijn hoopgevend.
Waarom een andere manier van werken?
Edith de la Fuente, adviseur bij Raedelijn, licht toe: “Net als in andere gemeenten is de toegang tot en de coördinatie van zorg en ondersteuning voor (kwetsbare) ouderen in Bunnik te complex. Vanuit het perspectief van de inwoner is sprake van een voortdurende herhaling van zetten. Gemeente Bunnik, de eerstelijns zorgverleners en zorgorganisaties Buurtzorg, Quarijn en Santé Partners hebben de handen ineen geslagen. Zij besloten om één route naar passende. toegankelijke zorg en ondersteuning te ontwikkelen, tijdig en op maat, ongeacht de financiering.”
De nieuwe werkwijze
In Bunnik kozen ze voor een praktische aanpak met het primaire werkproces als vertrekpunt. Samen met de betrokken professionals zijn werkafspraken gemaakt. Uitgangspunt is dat zij handelen vanuit rollen en niet vanuit vaste functies. Een Wmo adviseur, twee wijkverpleegkundigen en een casemanager dementie vervullen daarbij de rol van ‘arrangeur’. Kern is dat zij ieder de ruimte krijgen om over de domeinen c.q wetten heen (Wmo, Zvw en Wlz) een advies of indicatie te geven.
Inmiddels werken deze professionals ruim een jaar op deze wijze en heeft de eerste evaluatie plaatsgevonden. “Het is fijn als ik mijn informatie vanuit een intake of al langer durende zorg rechtstreeks kan inbrengen bij de gemeente of CIZ zodat mijn kennis gebruikt wordt om snel passende zorg te regelen zonder allerlei dubbelingen,” aldus één van de vier arrangeurs.
Positieve ervaringen
Lidwine Luijkx, adviseur bij Raedelijn deelt haar ervaring: “Het is belangrijk dat het voordelen biedt voor zowel de inwoners, hun mantelzorgers als de professionals. Uit gesprekken met een aantal cliënten en mantelzorgers blijkt dat zij tevreden zijn over het hebben van een vast aanspreekpunt en het feit dat zorg en ondersteuning voor hen snel georganiseerd is.”
Een mantelzorger vat het als volgt samen: “Je zit in een situatie waarin je zelf heel erg aan het zwemmen bent, omdat je er nooit mee te maken hebt gehad en/of je er ook geen kennis van zaken van hebt. Je weet echt niet hoe en welke wegen je moet bewandelen en dan is het gewoon heel erg fijn om als familie één aanspreekpunt te hebben. En die er dan ook altijd voor je is en voor je klaarstaat.”
Hoe nu verder?
De partners willen deze werkwijze verder uitrollen in Bunnik en maken hier nadere afspraken over. Het toegankelijk en betaalbaar houden van zorg en ondersteuning vraagt om meer focus op preventie en tijdig schakelen met de inwoners zelf, hun mantelzorgers en zeker ook met het informele, sociale netwerk. Daar liggen nog voldoende uitdagingen en mogelijkheden.
De aanpak in Bunnik sluit goed aan bij de visie van de NZa om de inzet van passende zorg te stimuleren. In haar adviezen beschrijft zij een toekomstige bekostiging die aansluit bij de behoefte van de inwoner c.q. cliënt. Recent formuleerde Josefien Kursten, directeur Regulering bij de NZa het als volgt: “We zien het voor ons dat preventie in 2025 een rol speelt bij de gezondheid van elke burger. Domeinoverstijgende samenwerking is hier een belangrijke randvoorwaarde voor.”
De vier arrangeurs in Bunnik zijn unaniem over het nut en de noodzaak van de nieuwe werkwijze: “We hebben meer inzicht in elkaars leefwereld. De klant heeft een binding met één van ons en hoeft maar één keer zijn verhaal te vertellen. We pakken dit als collega’s van elkaar verder op.”
