Groener wordt het niet (vanzelf)

Het scheelde niet veel maar op het laatste stond het toch in het IZA: vergroening van de zorg. Het is weliswaar de laatste opgave in een overzicht van 10, maar het staat erin. Inzetten op zorg met de laagst mogelijke impact op klimaat, milieu en leefomgeving. En dat is terecht want de zorg resulteert in 7% van onze CO2 uitstoot, 4% van het afval en 13% (!) van het grondstoffenverbruik.

Wat betekent die opgave nu in de praktijk? In het IZA staat vooral dat het Zorginstituut komt met een set aan selectiecriteria, voor het open pakket en voor passende zorg, waarin ook klimaat- en milieuimpact een rol krijgen. Voor afspraken in de regio heeft dat vooralsnog geen gevolgen. 

Het IZA heeft sinds de zomer veel in beweging gezet, in de regio wordt werk gemaakt van regiobeelden en plannen. Maar het aspect klimaat of milieu impact heb ik nog niet één keer voorbij zien komen. Logisch zou je kunnen zeggen, afspraken over transities in de zorg zijn complex, gaan over belangen en gaan over veel geld. Daar klimaat in meenemen maakt het wel heel ingewikkeld. Maar als je wilt vergroenen, moet je dat nu doen.

Want als we toch een transitie in gang willen zetten en als we elke dag de gevolgen van klimaatverandering zien, dan kunnen we dit in de regio toch niet buiten beschouwing laten? En er is al een mooi begin: de greendeal 3.0 over duurzame zorg. In die deal staat op één: het bevorderen van gezondheid zodat er geen zorg nodig is. Dat is al een logische overlap met wat we willen met IZA en zeker met GALA. Laten we die overlap dan verder doortrekken en regionaal afspraken maken over gezondheid én vergroening en duurzaamheid. En laten we al die plannen die straks ontwikkeld gaan worden, en die aanvragen voor transitiemiddelen, dan ook toetsen op klimaatimpact en op klimaatambities.

Hoe ingewikkeld ook, in regio moet ook een klimaatverantwoordelijkheid worden genomen. De verleiding om het niet mee te nemen kan groot zijn, de winst om het wel mee te nemen is nog groter.