Stop de safari
Een tijdje terug sprak ik met Rabia Haddouch. We waren allebei coach voor JINC. Rabia woont in Overvecht en werkt bij de voedselbank. Ze vertelde me over wat zij ervaart in de dagelijkse praktijk bij de voedselbank.
Soms ziet ze dat ouders hun kinderen sturen voor boodschappen. Zonder lijstje, zonder opdracht. Waardoor de kinderen niet met het meest gezonde voedsel terugkomen. Maar Rabia kent de ouders, zoekt ze op en helpt ze bij het maken van gezondere keuzes. Daar is geen beleid of nota aan te pas gekomen. Dat is bevlogenheid en hart voor gezondheid.
Ook spraken we over hoe het gaat in Overvecht en hoe beleidsmakers steeds deze wijk weer op het oog hebben als object van verbetering. Dat merken ze in Overvecht maar al te goed. Maar niet in positieve zin. Ze legde uit dat de inwoners van Overvecht wel klaar zijn met de wijksafari’s. Met het bekeken worden zonder perspectief op concrete verbetering. En dat het ontbreken van deze verbetering alleen maar leidt tot meer wantrouwen richting de overheid.
Daar hebben we als maatschappij en overheid iets te doen.
Rabia’s ervaring bij de voedselbank laat zien dat gezondheidsvaardigheden niet vanzelfsprekend zijn. En daarbij gaat het ook steeds meer om digitale vaardigheden. Daar hebben we als maatschappij en overheid iets te doen. Zo werken we binnen de Health Hub Utrecht, samen met de ICT en schaakschool, aan het verbeteren van digitale gezondheidsvaardigheden. Zodat inwoners het zélf kunnen doen.
Ik moest tijdens het gesprek met Rabia ook denken aan hoe we bij Raedelijn met Karlijn, Marieke en Denise inzetten op participatief actieonderzoek. Waarmee we juist samen met de inwoners aan verbeteringen werken. Ik denk dat dat werkt. Rabia heeft me stevig aan het denken gezet. En bij elk volgend initiatief beginnen en eindigen we met inwoners.
